Her şey susmakla başlar..
Yollara düşmekle..
Her şey sözlere kelimelere anlam yüklemekle başlar..
Ve bir gün susmakla da biter her şey...Yüreğin gibi...
İnsan aciz bir varlıktır aslında, ne kadar güçlü görünmeye çalışırsa çalışsın, bir yerden sonra tükeniyor.
"Hangi rüzgara tutunsa insan, kendine savruluyor. Hangi denize açılsa yine kendi kıyılarında buluyor kendini." Kalbine yol göstermek çok anlamsızdır böyle zamanlarda. Kalp aslında kendi yolunu bulur, yeter ki sen onu yönlendirmeye çalışma, ona akıl verme ve kalbini dinle..
Ve zaman..
Çokca bahsettiğim bir kavram..
Zaman; Ağır uykuları kıskacına almış bir akrep. Çalıntı rüyaların tanığı...
Zaman; Kısık ateşte bıraktığın çayın fokurdaması gibi insanı kendine getirir bazen. Bazen de duyamazsın sesini; taşar yürekte demlenen hüzünler gibi...
Her şey susmakla başlar ve susmakla da biter..
Sus ki o halde, dinle(n)sin kalbin..
Sustuğun kadar sustukların büyüse de içinde, küçülen sen olma...
Ve sen büyü de gel ey umudum..
/seylabe(derin)/
****
not: tozlu raflara terkedilmiş grisuflelerde yayınladığım yazılarımdandı.
6 yorum:
Güzel olmuş, ellerinize sağlık.. Blogumuza bekleriz
mavifikir.com
mavifikir;
tşkler..
ilk fırsatta uğrayacam inş..
seylabe'nin derin'le buluştuğu yazılardan... keyifle okunası ;)
krall;
tşk ederim, çok şükür bu sefer buluşturabildik ikisini ;)
İçinizdeki suskunlukların satıra derin ve samimi dokunuşlarını ne de güzel serdetmişsiniz, yüreğinize saglık :)
sadrı azam;
tşk ederim muhammed eyvallah, güzel gören yürek sağolsun :)
Yorum Gönder