14 Eylül 2012

sustukça susarsın umuda...

Her şey susmakla başlar..
Yollara düşmekle..

Her şey sözlere kelimelere anlam yüklemekle başlar..

Ve bir gün susmakla da biter her şey...Yüreğin gibi...

İnsan aciz bir varlıktır aslında, ne kadar güçlü görünmeye çalışırsa çalışsın, bir yerden sonra tükeniyor.

"Hangi rüzgara tutunsa insan, kendine savruluyor. Hangi denize açılsa yine kendi kıyılarında buluyor kendini." Kalbine yol göstermek çok anlamsızdır böyle zamanlarda.  Kalp aslında kendi yolunu bulur, yeter ki sen onu yönlendirmeye çalışma, ona akıl verme ve kalbini dinle..

Ve zaman..
Çokca bahsettiğim bir kavram..
Zaman; Ağır uykuları kıskacına almış bir akrep.  Çalıntı rüyaların tanığı...

Zaman; Kısık ateşte bıraktığın çayın fokurdaması gibi insanı kendine getirir bazen.  Bazen de duyamazsın sesini; taşar yürekte demlenen hüzünler gibi...

Her şey susmakla başlar ve susmakla da biter..
Sus ki o halde, dinle(n)sin kalbin..
Sustuğun kadar sustukların  büyüse de içinde, küçülen sen olma...
Ve sen büyü de gel ey umudum..

/seylabe(derin)/

****
not: tozlu raflara terkedilmiş grisuflelerde yayınladığım yazılarımdandı. 

6 yorum:

Mavifikir dedi ki...

Güzel olmuş, ellerinize sağlık.. Blogumuza bekleriz

mavifikir.com

nadarû dedi ki...

mavifikir;
tşkler..
ilk fırsatta uğrayacam inş..

Hüseyin Güven dedi ki...

seylabe'nin derin'le buluştuğu yazılardan... keyifle okunası ;)

nadarû dedi ki...

krall;

tşk ederim, çok şükür bu sefer buluşturabildik ikisini ;)

Sadrı Azam dedi ki...

İçinizdeki suskunlukların satıra derin ve samimi dokunuşlarını ne de güzel serdetmişsiniz, yüreğinize saglık :)

nadarû dedi ki...

sadrı azam;
tşk ederim muhammed eyvallah, güzel gören yürek sağolsun :)