29 Kasım 2012

haya(l)t bilgisinden sınıfta kaldık....

Bir yerde okumuştum bu satırları, diyordu ki orda;
"Varlığımızı arttırdık ama değerlerimizi yitirdik. Hayata yıllar ekledik, yillara hayat katamadık.
Uzaya ulaştık ama ruhun derinliklerine inemiyoruz.  Havayı temizledik ama ruhları kirlettik.
 

Atomu parçaladık, önyargılarımızı yıkamadık. Çok yazıyor ama az gelişiyoruz..
Daha çok plan yapıyoruz ama daha az sonuç

alıyoruz.
Acele etmeyi öğrendik ama sabırlı olmayı asla..
Tanıdıklar çoğaldı, dostlar eksildi..." 

Ne güzel de özetlemiş yaşantımızı..

Ah be hayat..

Aşklar çoğalırken, hayal kırıklıkları tükenmişlikler artarken, biz azaldıık ölesiye....
Öyle ki duyarsızlaştık. öyle ki yalnızlaştık....
tebessümlere hüzün bulaştı..hissizleşti aşklar..hissizleştik...

Her şey an'lık...

Ah be hayat....

*****

Herşey kolaylaştı ama yaşamaktan yorulduk be sahi...
Sahi yorulduk mu?
Bu kadar çabuk mu?,
Bilemiyorum... Bu kadar çabuk belki de..

Çok çabuk alışıyoruz, çok çabuk yoruluyoruz..
Çok çabuk kırılıyoruz...
Çok çabuk vazgeçiyoruz belki...
Çok  çabuk pes ediyoruz..
Çok çabuk dağlıyoruz...
Hiç toparlanamıyoruz bazen..
Aşk arıyoruz..hayal kırıklığı buluyoruz..
Sevgi arıyoruz, kendimizi bile sevemiyoruz..
Umut arıyoruz, yokluğun yoksulluğu dayanıyor gönül kapmıza...
Gülmeyi düşlerken ağlamak düşüyor avucumuza.. 
Umut bazen işe yaramıyor mesela..
Umut insanoğlunun oyuncağı adeta, oynayabilidiğimiz kadar oynayıp duruyoruz..

Bazen de göğe açıldığımız penceremiz oluyor umut; zaman zaman nefes almayı deniyoruz ordan..Bazen de düştüğümüz yerden bizi kaldıracak  pusulamız,kaybetmeyelim elbette onu...

Gülmek, gülümsetmek, yüreğimize mutlu tebessümlerin konmasını hayal etmek varken, kim isterki hayal kırıklğına  uğramayı, kim ister  mutsuz olmayı, kim ister hayatın yokuşundan hızla yuvarlanmayı...Kim ister!?

"Hep mi kalbimiz kırılacak bizim be İsmail?"diyor ya Yavuz, Leyla ile Mecnun'da..

İşte öyle;
Hep mi kalbimiz kırılacak bizim bu hayat oyununda be?
Hep mi hayat bize çelme takacak..
Hep mi bizi savuracak rüzgarında...
Hep mi sınıfta kalan olacağız biz..
Ah  be hayat....
Ahh....


.


06 Kasım 2012

5n1k....


Hayat canını sıkarsa, nefes al geçer...

***

Neden her zaman kaçan kovalanır?
Niye insanlar yalan söylerken gözlerini kaçırırlar(gerçi gözünün içine baka baka yalan söyleyenler de yok değil)?

Zaman mı geçer insanın  bir nefeslik ömründen; insan mı zamanın içinden geçer  yoksa yorgun düşleriyle?

Ve kediler neden dört ayak üstüne düşerler?

Nerede bir kelime görsem boynu bükük, kucaklamak istiyorum, neden?
Çünkü ben "yalnız"ları seviyorum, ya sen?
Öznesi olmayan  cümleleri kim kapattı içime, kim?
Mütemadiyen kelimelerden ürküyorum...
5n1k...