05 Aralık 2010

aşk sustukça, çay demini buldukça tatlanır...


"Demini bulmuş zamanları içeriz an hikayesine benzeyen yudumlarda... Garson sade bir çay lütfen! Buruk/vuruk yanlarına benzeyen hayatın... Demini bulacaksa hikaye, ateşle dem arasında (su/dan) bahaneler olsun! Şeffaf suların elçiliğinde demin nezaketine hürmeten... Öpü/lü/şün renginde can bardaklarda..." 
***
"Gün batarken -ne bileyim- kızıllık mı boyar çayları... Ağaçların altında mesela... Rüzgâr mı karıştırır bardakları... Semaverden mi bu yayılan koku... Gün yaprakların arasından göz kırpar... "Elveda" gibi yapraklar... Çay renginde midir âlem... Ya bu sohbetimiz...
Dem rengin de/midir?..."


(baharbestesi) 


8 yorum:

sufi dedi ki...

Çaysız başlayamıyorsa kişi güne; demek ki dem renginde olan alem değil insan.
Sevgilerimle.

Pınar dedi ki...

Çayın demide,tadıda,muhabbetide insana bağlı.

nadarû dedi ki...

sufi,
çaysız başladım mı güne hep bir yanım eksik kalır. bizden de sevgiler..

pınar,
demsiz çay, duygusu kaybolmuş şaire benzer:)

Pınar dedi ki...

Çayı demli içerim.Şekersiz bir de.
Duygularımdan emin değilim:)))

belh dedi ki...

ne güzel bir söz..

aşkımızı kalbimizde demleriz..

nadarû dedi ki...

pınar,
ben de öyle:))

belh,
sustukça demlenir aşk içimizde:)

Adsız dedi ki...

demli bir çay çok şeydir ..ama demli bir muhabbet herşeydir ..ismimle yorum giremedim ..ben hazan mevsimi..

nadarû dedi ki...

hazan mevsimi,
dostlarla yapılan demli bir muhabbet...evet hem de herşey...

dostun eskisi
muhabbetin demlisi...
her zaman iyidir:)yanında demli bir bardak çay ince bellisinden bir de...
eyvallah...:)