Ne kadar kolay bir başkasına ait günlüklerin, harflerin, kıvrımların üzerinden geçmek sabahlar kadar. Başka hayatların üzerinden yürümek ne kadar kolay. Nasılsa ölen başkasıdır, yaşayan da... Yürek isteyen, insanın kendi hayatının üzerinden geçebilmesi.
Yeniden yaşayabilmesi, yeniden ölmesi...
Söyle, bunca yıl aradan sonra bir zamanlar olduğun "ben"i aramaya cesaretin var mı?
Ey kalbim, bu kente ilk geldiğin gün hatırında mı?
Bir güz istasyonunda sırtında beyaz kazak. Ve o günkü gözlerin sende mi hala?
İstersen sus ve istersen yine konuşma...
Sürgünlüğün bir bakıma o günlerden kalma....
Nazan Bekiroğlu
2 yorum:
Ey kalp, seni Yaratan’dan çok sevebileceğin kimse var mı?..
o kalp ki gerçek dost olanı, kendine gerçek yar olanı arar durur ve O'nu bilir O'nu duyar...kalbini dinleyenler ise asla kıbleyi şaşırmaz...
eyvallah!
Yorum Gönder