insan için alem kendisi kadardır..

"Hayat güzel diyor herkes ama, hayat ne? Öyle çok söyleniyor ki güzel olduğu, kurt düşüyor en saf insanın bile içine. Güzelse neden bunu söyleyip duruyoruz? Neden ihtiyacımız var buna. 
Madem bir hayatımız var ve madem çok güzel her şey, bir de "yaşanmışlık" diye dramatik derecede gülünç bir lafı ne diye icat ettik. 
"Yaşanmışlık" diye bir şeyi varsa insanın, bir de "yaşanmamışlık"ı olmaz mı o zaman? "
Geriye yaşanmışlıklar kaldı" gibi laflar dolanıyor ya şimdi ağızlarda, geriye kalmayan ne peki?


Neden hayat hafızalarımızın hatıra defterlerindeki üç beş "yaşanmışlık"la sınırlı kaldı? En iyi ihtimalle, pek az yaşadığımız için olabilir mi?.."
*****
"Kendini bırakıp gölgesinin peşine düşen nereye varır? Heves kovaladıkça, gölge kaçar. Sonu olmayan bir kovalamacadır bu; ama insan tükenir kalır bir yerinde.."


*****
"İnsan için alem kendisi kadardır. Alem akıl almaz büyüklükte olsa da, insanın dünyası kendi idrakinde başlayıp biter. Nereye kadar görebiliyor, nereye kadar duyabiliyorsa, nereye kadar hissedebiliyor, nereye kadar idrak edebiliyorsa, oraya kadar uzanır hikayesinin tabii sınırları."
****
Kendini bilmemeyi ve kendinden bakmamayı adet edinmiş insan, biricik hikayesini de elinden kaçırmış olur böylece. Bu kendini ıskalamak değildir de nedir? Bu kendini hikayesiz, yani varlıksız bırakmak değildir de nedir? Ömür boyu, başkalarının hikayesine tutunarak, ilişerek, sığınarak yaşayabilir mi insan? Aldığı bütün nefesleri başkalarına harcayabilir mi? Kendinde var değilken, bir başka yerde var olabilir mi?


"Yeni insan, bütün gücüyle yaşadığı sarhoşluğa tutunan insan... Oynadığı oyuna kendini kilitleyen insan... Yegane güvencesi kaçabiliyor olmak... Kendine ait ve kendinden gelen bütün sorulardan, bütün meraklardan, bütün kuşkulardan, bütün kaygılardan... Yeni insan, karnını başkalarıyla doyuran insan... Kendi yüzüne bakamayan, kendini yeryüzündeki bütün insanlara beğendirerek ispata çalışan insan... 
Aynayı, hiç kendi başına kalmayacağı kadar kalabalık tutmaya çalışan insan.."


Hep tükenen ve tüketen insan..


/Gökhan Özcan/

***
Dedim kendim yazamıyorum madem,  bari yüreğime yakın yazılarıyla takibe çalıştığım Gökhan Özcan'dan alıntı yapayım..
Yazacağım günleri özledim doğrusu.
Hisleri kaybolanın, izleri de kaybolur mu ki acaba?
Ya da izleri kaybolanın hisleri..?
Ne dersiniz?
Kafamda hep deli sorular..