günümüz ninnileri...

  Bundan böyle ara ara seninle dertleşmeye karar verdim  be sevgili  blog.  Adını bile koydum senin.  Göçebe!..Evet , göçebe olsun adın. Şimdi sana bir soru.  Öncelikle yazdıklarımdan acaba üstüne alınanlar falan  olur mu diye düşünüyorum  sevgili göçebem, ha ne dersin?  Olur diyorsun ha.  Ben de  bizim gibi kendi yağında kavrulan  bir blogu okumaya tenezzül etmezler heralde diyorum. Nerden üstüne alınacaklar ki? Bilemiyorum yine de.

Bugünlerde herşeyi eleştiresim var sevgili blog.  Kendimi acımasızca eleştirdiğim kadar olmasa da eleştirmek istiyorum bazı şeyleri. Yeni bir yıl daha kapımızı çalmak üzereyken her şey eski tas eski hamam şeklinde devam edecekmiş gibi bir hisse kapılıyorum. Yeni bir yılda olacaklara dair kafamda  gene fikirler uçuşup duruyor be sevgili göçebem.

Mesela diyorum; tv deki dizilerde yine ailece kurulan bir masada içkiler  muntazaman içilmeye ve sanki bütün türk ailelerinde de her gece yemek masalarında su yerine içki tüketiliyormuşcasına,  halkı enayi yerine koyup bütün örf ve adetlerimiz hiçe sayıp bu tür dizileri yine seyretmeye devam edecek miyiz? Yani demem o ki bütün bir yıl boyunca yine mışıl mışıl uyumaya devam edecek miyiz kısacası?  Evet,evet edecekmiyiz bunu soruyorum.
Evet mi dedin, duyamadım.

Mesela diyorum;  yine bloglar arası savaşlarda sevgilileriyle günü birlik ne yaptıklarına(sanki çok merak ediyormuşuz gibi, izleyici sayılarına bakılırsa merak edenler epey de çok gerçi, düşünüyorum da bizdeki merak dünyanın hangi milletinde var acaba, bak bu da düşünülesi) dair günlükleri tutan bloglar yine revaçta mı olacak?  Konudan konuya atlamış gibi oldum ama sorulardan biri de bu.

Yine mi evet?

....

Bunlara örnek vermeme gerek yok sanırım, takip edenler iyi bilir.   Hani böyle küfürlü cümleler  kurup sanki edebi yazılar yazıyormuşçasına bir izlenim yaratmaya çalışanlar var ya hani izleyici sayısı bilmem kaç bini bulan, bir de üstüne kitap çıkaranlar falan. Anladınız sanırım. Neyse kimseye çamur atmayalım. Öyle ya burası sanal dünyaydı.  İsteyen istediğini yapardı. Kimseyi eleştiri hakkın olamazdı. Ben asıl şunu anlamıyorum.  Ya ben çok geri kafalıyım, ya da değer yargıları çok değişti.  Herşeye fransız kalıyorum.  İnsanlar artık gömlek değiştirir gibi sevgili değiştiriyorlar. Bugün biri, yarın öteki.  Allahın günü çok nasıl olsa.  Biz de ağzımız açık bir şekilde takip ediyoruz bu rezaletleri.  Nasıl değişebildi değer yargıları bu kadar, nasıl bu hale geldik, anlamıyorum.  Sevgili bulma yaşı(sevgili bulma yaşı mı? bu nasıl bir cümle oldu ya hu, sanki belli bir yaşa geldikten sonra sevgili bulmak zorunluluğu varmış gibi..) 11lere 12lere kadar düşmüş istatistiklere bakılırsa(böyle bir istatistik var mı bilmiyorum ama olsaydı eminim böyle bir sonuç çıkardı).  Şimdi gidin sorun, yedinci sekizinci  sınıftaki öğrencilere, hepsinin(hadi genelinin diyelim, hepsini zan altında bırakmayalım) bir erkek arkadaşı, bir kız arkadaşı vardır mutlaka.  Olmayana da tuhaf tuhaf bakarlar zaten  "aaa senin sevgilin yok mu?" diyerekten...Sonra da "var senin genlerinde bi bozukluk" diye de hemen atılırlar.  Bunu nerden mi biliyorum, "görünen köy klavuz istemez derler"  yani hani ordan biliyorum. Eğerki bir kız öğrencinin erkek arkadaşı yoksa onu hemen dışlarlar ve saf  damgasını hemen vururlar. Bu nasıl bir acınası durumdur ki toplum olarak yozlaşmaya doğru sürükleniyoruz. Buna bir dur diyen olmayacak mı? Hayır olmayacak!  İstediğin kadar rtük'e şikayet et,  istediğin kadar yaz çiz, boşuna.  Zira televizyonlarda bangır bangır ahlak bozucu diziler, özellikle de okul dizlerindeki kural tanımamazlık ve milletin özünü yok etmeye  çalışılan görüntüler olduğu sürece daha da belki katlanıp devam edecek. Misal bakıyorum tv de yayınlanan okul dizilerine, bütün kız öğrencilerin etek boyları hemen hemen mini ötesi...Sonra sokağa çıkıp bakıyorum etek boyları aynı, mini ötesi(bu mini eteğe taktım bu aralar).  Ve her beş öğrenciden birinin yanında arkadaşım dediği bir partner(bu kelimeyi de hiç sevmem aslında, başka bir kelime bulamadım yerine)....el ele tutuşanlar mı dersin, koklaşa koklaşa gidenler mi dersin, dahası....Dahasını artık  varın siz düşünün.  Hayır aslında suçlu onlar değiller tabi, asıl suçlu olanlar, bunları normalmiş gibi göstermeye çalışıp bizim insanımıza kendi değer yargılarını enjekte etmeye çalışanlar ve bizim değer yargılarımıızı, örf ve adetlerini bir şekilde yok etmeye çalışanlardır.  İşte bütün suçlu bunları reyting uğruna yayınlayanlardır.  Bunu da doğrusu çok güzel başarıyorlar. Bizler de televizyonun  karşısına geçip kuzu kuzu seyrediyoruz, evet seyrediyoruz, yalan değil.  O beyinlerde neler dolaşıyor kimbilir, o kafaların içinde ne tilkiler var, o kadar rezalet diziler sunuyorlarki sofralara. Misal, Fatmagülün suçu ne, Küçük sırlar, Kavak yelleri, Arka sıradakiler falan filan....Bunlar sadece birkaçı.  Bu dizilerde kimin eli kimin cebinde belli değil.  "Kumanda denen bir şey var kardeşim, istemezsen seyretmezsin" diyenleri de duyuyorum. Doğru.  Ama nereye kadar seyretmeyeceksin,  artık günlük yemek içmek gibi olmuş televizyon.  Televizyon denen  bu uyku ilacını günlük doz şeklinde hergün beynimize ruhumuza alıyoruz, alıyoruz evet.  Farkında olmadan hem de.  Engellemek çok zor.  Uyutulmaya o kadar çok alışmışız ki çünkü.  Herşey artık bize normal gelmeye başlıyor.  Normal insanlara artık anormal gözlerle bakıyoruz.  Nereye kadar...Bu konuda daha çok yazasım var ama çok uzun olacak be sevgili göçebe....Daha postu okumaya  başlamadan kaçıp gidenler olacak sırf bu nedenle.  Demedi deme sonra;)

Sana bi şey söyleyeyim mi sevgili blog?  Gördüğün gibi biz böyleyiz işte sevgili göçebem,  hem eleştiririz,  hem de güle oynaya paşa paşa büyük bir iştahla  önümüze konanları afiyetle yeriz. " Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu"  sözü doğrusu bizim için biçilmiş bir kaftan.  Sonra da işte yok efendim, tacizler artıyormuş, yok efendim boşanmalar artıyormuş, yok efendim cinayetler artıyormuş gibi laflar edip dururuz.  Artmasın da n'olsun. N'olmasını bekliyordun ki.  Son zamanlarda okullardaki şiddet neden bu kadar arttı sanıyorsunuz...ve boşanmalar....ve şiddet...ve taciz...Peki, televizyondaki evlilik programlarının artmasına ne demeli.   Bu bir rastlantı değil sanırım.
Siz önce yayınlayın içinde her türlü pisliği barındıran  aldatma, ihanet,  şiddet, kırmızı nokta içeren filmleri, sonra da gelin sizi evlendirelim, yuvanızı yapalım kandırmacaları ha.  Bravo size doğrusu, alkışlıyorum sizi!....Evet, bizleri bu hale getirdiğiniz için alkışlıyorum sizi. Bizi özümüzden ayırmayı başardığınız için de....Sağolun!....

Velhasıl kelam  dertliyim be sevgili blog.  İnternet mi  dedin? Ha o da ayrı bir konu.  Belki onu da bir gün seninle tartışırız. Şimdilik bu kadar olsun, gerisini  sonra düşünürüz.  Çünkü düşünmeye o kadar ihtiyacımız var ki.  Lafla da peynir gemisi yürümüyor ki....

Bir eleştirmedir gidiyor  bu günlerde sevgili blog,  n'olacaksa artık.  hadi hayırlısı olsun bakalım:)
tekrar görüşebilme duasıyla...
Vesselam...
****

Foto/Aslı Karakaya

Bu fotoğrafı da ilginç geldiği için  seçtim, hoşuma gitti doğrusu:)