19 Mart 2011

düştüğüm yerden bakınca....


Hayatımızı gözden geçirirken, genelde gözden kaçırdığımız noktalar çok olur.  Hayatımızdaki  "en"leri toplayıp, "keşke"lere böldüğümüzde,  kalan "belki"ler bizim hayat felsefemizin kaçıncı durağında olduğumuza işaret eder diye düşünüyorum.
"Keşke"ler çoğaldıkça "belki"ler de o derece azalır…

Hayatın bir matematik olduğunu düşünecek olursak, çok bilinmeyenli bir denklemle karşı karşıyayız demektir.

Hayat olasılıklarla dolu bir karmaşa….
Oldum olası, matematiği ve rakamları hiç sevemedim zaten..

Hayat, üzgünüm ama seni de sevemedim…
Neden dersen, elektrik meselesi işte…

2 yorum:

Ali Sunarlar dedi ki...

Hayattan hoşnutluk,mecburi kavşaksız yola benzer,ne bir sola sapabilirsin ne de sağa dosdoğru gözlerimiz yolda pürdikkat ilerleriz vakit doluncaya,durak yerimize varıncaya kadar yolda yaptığımız her hatalı sollama,her trafik canavarlığı vardığımız yerde sorulur..keşkelerin ve belkilerin az olduğu iyi kilerin,ne mutlu ki'lerin bol olduğu bir hayat(yol) dilerim...

nadarû dedi ki...

ali
ne güzel özetlemişsin, bu satırların üzerine ancak susuyorum...
iyiki' ler ve ne mutluki'lerin çokca olduğu bir hayat...bu duayla inşaallah:)
selametle...